Benediction (2022) Cały Film - Obejrzyj Online!

Benediction cały film nosi charakterystyczne piętno swojego scenarzysty/reżysera, Terence’a Daviesa, którego filmy przypominają raczej poetyckie rozważania o sytuacjach, uczuciach i zdarzeniach niż konwencjonalne opowieści. Mamy wrażenie, że unosimy się nad tematem i zatrzymujemy się tam, gdzie reżyser sobie zażyczy. Obrazów dopełnia poezja Siegfrieda Sassoona, którą wygłaszają dwaj aktorzy go odtwarzający, Jack Lowden i Peter Capaldi. Przełączając się między przeszłością Lowdena a teraźniejszością Capaldiego, Davies momentami widocznie przekształca młodszego aktora w tego bardziej doświadczonego. Dodatkowo pojawia się kilka utworów muzycznych i klipów z I wojny światowej, której prawdziwy Sassoon przeciwstawił się w 1917 roku po służbie na linii frontu.

O czym opowiada cały film Benediction online?

Na początku filmu Benediction online czytana jest Deklaracja Żołnierska Sassoona. Sassoon powinien był stanąć przed sądem wojennym za odmowę powrotu na front; zgodnie z prawem jego protesty zostałyby wpisane do protokołu rozprawy. Sassoon zostaje natomiast zmuszony do udania się wbrew swojej woli do zakładu psychiatrycznego w celu leczenia „załamania” z powodu znajomości wpływowej rodziny. Poeta wyraża swoją tęsknotę za „miłością, która nie śmie wypowiedzieć swego imienia” podczas sesji terapeutycznych z doktorem Riversem (Ben Daniels). Co zaskakujące, lekarz przyznaje się nie tylko do tego, że sam jest gejem, ale także do zamiłowania do lirycznych usprawiedliwień. Dlaczego musisz sprawiać, że nieprzyjemne rzeczy wydają się takie piękne? Jednym z najbardziej poruszających wierszy Daviesa jest ten, o który pyta Sassoon.

Sassoon natyka się również na kolegę-poetę i redaktora szpitalnego pisma literackiego Wilfreda Owena (Matthew Tennyson). Owen chce zaimponować nowemu kumplowi swoją poezją, ale jest nieśmiały i ma lekkie zacięcie. Sassoon jest pierwszy sceptyczny, aż Owen pokazuje mu kawałek, który jest tak doskonały, że rani jego serce. W ramach terapii para ćwiczy taniec towarzyski, co Davies ujmuje z miłosnym, seksualnym spojrzeniem. (Podobnie warta uwagi jest scena w basenie). Widzowie rozumieją tu jedynie romantyczny podtekst, mimo że doznania są tak namacalne, że można by je niemal dotknąć. Mistrzowsko oddane szybkie, ukradkowe spojrzenia i niespokojne milczenie sprawiają, że czujemy, iż nie skończy się to dobrze.

Fabuła

Kiedy Owen dostaje pozwolenie na powrót na front, ginie w walce. Żegna się z Sassoonem w scenie, która służy jako mistrzowska lekcja stonowanych, często niewypowiedzianych emocji, z których słynie Davies. Doskonałymi aktorami są Tennyson i Lowden, z których ten drugi błaga widzów, by „proszę pozostali jeszcze trochę dłużej”, wiedząc jednocześnie, że jest to niemożliwe. Owen to kolejny z żołnierzy, których Sassoon nie był w stanie uratować w walce, co podkreśla podstawowy powód, dla którego początkowo sprzeciwiał się powrotowi na front. Ta przyjaźń i jej konsekwencje będą prześladować film. Swoimi wierszami odda im hołd. Davies skutecznie to pokazuje, umieszczając pod komentarzami Sassoona czarno-białe kroniki filmowe.

Senior Sassoon to gniewny facet, który beszta swojego syna George’a (Richard Goulding) i ma napięte małżeństwo z Hester Gatty (Gemma Jones). George jest zszokowany, że jego ojciec, który wcześniej był agnostykiem, zdecydował się przejść na katolicyzm. Informuje on George’a, że „to coś trwałego”. Co prawda Capaldi nie do końca przypomina Lowdena pod względem wyglądu czy manier. Jednak miałoby to większe znaczenie, gdyby film był wyświetlany w kolejności chronologicznej. Zakładamy, że Lowden i starszy aktor są tacy sami, gdy Davies stosuje metodę wizualnego morfingu na Hester i kilku innych postaciach. Większe znaczenie ma fakt, że wydaje nam się, że Sassoon mógł rozwinąć się w tego wściekłego, twardego faceta, który wciąż szuka odpowiedzi. Mamy w całym filmie Benediction wystarczająco dużo szczegółów, by to uzasadnić.

Gdzie obejrzeć cały film Benediction online z polskim lektorem?

Sassoon angażuje się w liczne związki z mężczyznami, z których wielu jest dla niego krzywdzących. Pierwszym z nich jest Ivor Novello, legendarna postać teatru muzycznego i bohater filmu Alfreda Hitchcocka „Kuba Rozpruwacz” z 1927 roku, grany przez ognistego Jeremy’ego Irvine’a. Po spotkaniu z Novello, matka Sassoona opisuje go jako „zabawnego, ale strasznego”. Jego oczy są złośliwe. Kiedy Hitch go obsadził, być może był świadkiem tej samej brutalności. Jedyna tradycyjna scena miłosna w filmie należy do Novello, którą na chwilę przerywa Glen Byam Shaw (Tom Blyth), były kochanek i jedna z późniejszych konsjerżek Sassoona. Sassoon wciąż boleje nad Shawem po tym, jak jest świadkiem, jak Novello odrzuca go w bezduszny sposób i przyjmuje niektóre z jego obelg. Zachowuje się tak, jakby na to zasłużył.

W roli gruźlika Stephena Tennanta, kolejnego kochanka Sassoona, który dokucza mu przez cały czas trwania ich związku, występuje Calam Lynch. Aby przygotować widzów na śmiertelne ciosy, które później zada, Davies tworzy błyskotliwe, kocie dialogi. W efekcie człowiek ma zwężone gardło ze śmiechu. Sassoon jest osobą mocno zawistną, która zadaje się z facetami, którzy nie zamierzają być wierni. Wiemy, że Lynch pojawi się na osi czasu Capaldiego i Jamesa, gdy przemieni się w starszego aktora Antona Lessera. Gatty okazuje się równie masochistyczna jak jej przyszły mąż; mimo że wie o jego orientacji seksualnej (zarówno on, jak i Stephen informują ją o tym), to jednak decyduje się wyjść za niego za mąż i urodzić mu dziecko.

Podsumowanie recenzji

Terence Davies stworzył niezwykle intymne, niekiedy autobiograficzne filmy, w tym swoje arcydzieło – „Długi dzień się zamyka”. Sassoon, artysta, który – przynajmniej w tym filmie – jest w końcu starszym facetem, który wciąż dyskutuje, czy jego sztuka kiedykolwiek miała znaczenie, jest kimś, z kim, jak sądzę, łączy się na pewnym poziomie. człowiekiem, który wciąż ma wątpliwości co do swoich życiowych decyzji. Jedno z największych dzieł Daviesa, jest równie zimne jak jego wczesne prace, ale wypełnione uczuciami, które są nieco bardziej trzewne niż te, które zwykliśmy u niego oglądać.